Herfst in Kraggenburg
Herfst in Kraggenburg
De herfst bezoekt te vaak dit dorp
Ik word er moedeloos van
Hozende buien storten zich striemend
op het zwijgende kerkje
De tranen die vallen op het donkere water van de ongedregde vaarten
doen mij denken aan thuiskomen
Ik verschuil me niet langer
maar laat me natregenen
net als de rest van de huizen
Mijn tranen zingen mee
terwijl ik naar het donkere westen staar
verwacht ik Hem, die ‘t Licht is in de nacht